Ένα κουτί μπροστά μου έχω να θωρώ,
να του ζητώ απορίες να μου λύσει
και αυτό αμέσως, να δίνει απαντήσεις.
Κάποια στιγμή ξεκίνησα να του μιλώ
για έρωτες, για λύπη για χαρά
γι' αγάπες, για πάθη και μίση ζοφερά
για ψέμα και αλήθεια.
Και κάτι μέσα μου, έλεγε αχνά
πώς αφού μιλώ για όλ' αυτά,
θα ήταν φρόνημο καλά να τα γνωρίζω.
Άραγε τι να' ναι όλα αυτά;
Μήπως είναι συμβολοσειρές -
απλές ομάδες χαρακτήρων;
Η΄ μήπως είναι λέξεις-κλειδιά
σε έργα απόντος λογικής -
σε συνοθύλευμα ονείρων;
Μα μιας και λεν πως είμαι έξυπνο παιδί,
μου φάνηκε πως βρήκα μία λύση...
και ζήτησα από το κουτί αυτό να τα ορίσει!
Και το κουτί, που 'χω μπροστά μου και θωρώ,
άρχισε να απαριθμεί
άπειρες λέξεις και αλφαριθμητικά-
γραμμένα κυρίως απ' αγνώστους-
που αν τα βάλεις κάτω λογικά
κάτι μπορεί ν' ανακαλύψεις.
Όλες αυτές τις έννοιες τις βαθειές,
που 'ρχονται και φεύγουν μεσ' στο νου,
σαν αποδημητικά πουλιά,
που στις μελωδίες αλλάζουνε ρυθμούς
και αναστατώνουν την καρδιά,
τις δείχνει το κουτί με σχετική ευκολία.
Και αυτό ακριβώς το γεγονός
είναι που μου γεννά και άλλη απορία...
Άραγε, μπορεί αυτό να χαίρεται, να έχει λύπη;
Μπορεί να αγαπά και να μισεί;
Να λέει ψέμματα, να λέει αλήθεια;
Να 'χει την αίσθηση πως κρέμεται διαρκώς
από κλωστή λεπτή μεσ' στο κενό,
ενώ το μόνο που μπορεί απλώς
είναι φαινόμενα να βλέπει;
Η' ...μήπως σαν καθρέφτης που σιωπά
και τις εκφράσεις του ειδώλου ακολουθά,
ψυχρά να δίνει μονάχα απαντήσεις
σε όλα αυτά που του 'χουν ζητηθεί,
λες και εν τέλει, ματαίως προσπαθεί
μια κάποιαν νομοτέλεια να κρατήσει;
Δευτέρα 23 Ιουλίου 2007
Έρευνα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Ο ποιητής
είτε συζητώντας με ανθρώπους, δεν του
λύθηκαν οι απορίες
είτε για ακόμη μια φορά μιλάει με τον
εαυτό του, αλλά προτιμά να τον ονομάζει
κουτί. Ένα είδος συντροφιάς, μέσα στην
μοναξιά του
είτε βρίσκεται σε απόγνωση και ζητά
από ένα "άψυχο" κουτί, να του λύσει
άμεσα τις απορίες του.
Απόρίες συναισθηματικές
τις οποίες μόνο κάτι "έμψυχο" μπορεί να έχει
βιώσει. Το κουτί δεν θα απαντήσει.
(( Τι είναι η ψυχή, για να ορίσουμε το άψυχο, το έμψυχο και τα συναισθήματα ? ? ))
Όσο για το ψέμα και την αλήθεια,
τα κουτιά που δημιούργησε ο άνθρωπος, βασίζονται
στην ξερή λογική. Όμως ο παράγοντας των συναισθημάτων
διαστρεβλώνει την αλήθεια και το ψέμα.
Το κουτί δεν θα απαντήσει.
Τα δημιουργήματα του ανθρώπου έχουν ψύχη και ζωή?
Η γέννηση ενός καινούριου ανθρώπου, είναι δημιούργημα
του ανθρώπου ? ή μήπως ο άνθρωπος είναι απλώς ένα μέσο
για τη δημιουργία ψυχής και ζωής ? ?
Ίσως γι' αυτό, ενώ μιλάμε για όλα αυτα, δεν γνωρίζουμε
την ουσία τους. Το ότι δεν γνωρίζουμε την ουσία τους
και τα απαριθμούμε και εμείς με "αρλούμπες"
μας ξεγελά. Αναρωτιόμαστε αν μοιάζουμε στο κουτί.
Δεν μοιάζουμε στο κουτί.
Αλλάζει ο τρόπος που τα απαριθμούμε και επιπλέον τα βιώνουμε.
Σίγουρα διαφέρουμε, στο ότι το κουτί δεν θα μας ρώταγε ποτέ και για
τίποτα, χωρίς την άδεια του δημιουργού του.
Είμαστε, δημιουργός και υποβολέας του κουτιού.
Το κουτί είναι το είδωλο μας, μόνο όταν εμείς το ορίσουμε συγκεκριμένα.
Το είδωλο είναι πάντα μία ψευδαίσθηση, όσο συγκεκριμένη και επιτυχημένη να είναι.
Γι αυτό και ο ποιητής, μιας και είναι έξυπνο παιδί, για ακόμη μια φορά
γνωρίζει ότι κάνει απλως μια συζήτηση με τον εαυτό του.
Τα υπαρξιακά προβλήματα και η συζήτηση με τον εαυτό μας
ανήκουνε στη νομοτέλεια της ζωής των ανθρώπων.
Τέτοιες συζητήσεις πρέπει να γίνονται μεταξύ ανθρώπων.
Τα κουτιά είναι μόνο για να αποθηκεύουμε, τις απορίες μας και τις λύσεις μας.
Ακόμη και αν δεν παίρνουμε τις λύσεις των απαντήσεων από τους ανθρώπους, με αυτούς
πρέπει να τις συζητάμε.
Αν πάψουμε να βρισκόμαστε παρέα, θα πάψουμε να τα βιώνουμε όλα αυτά.
Αν πάψουμε να τα βιώνουμε, θα πλησιάσουμε πολύ, να μοιάσουμε με κουτιά.
Τελευταίο σχόλιο: Είτε ο ποιητής, προτίμησε το κουτί από κάποιους υπαρκτούς ανθρώπους-κουτιά,
τούτους που βιώνουνε τα συναισθήματα επιφανειακά και προκαλούν αποστροφή
του ανθρώπου από τον "άνθρωπο".
Τα λέμε αδερφέ! :))
Τα Συγχαρήκια μου για τη δημιουργία σου!!
Θ Ε Ο Σ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έχω υποκλιθεί βαθιά βαθιά!!!!
Χολιδόχε, πρωτίστως, καλώς ήρθες. Σ'ευχαριστώ. Η ανάλυση σου ήταν χειμαρρώδης. Έθεσες αρκετούς προβληματισμούς επί τάπητος, μέσω διάφορων οπτικών γωνιών. Άραγε τι να κρύβεται όμως πίσω από όλους αυτούς τους προβληματισμούς;
Μιθραντιρ, σ'ευχαριστώ.
...αλλά μην υποκλίνεσαι τόσο βαθιά...ξέρεις πως υπάρχει ιατρικό ιστορικό που αφορά δισκοπάθειες στην οικογένεια μας...:P
Γειάαα!
Πολύ ωραίο το κείμενο,με ωραίο ρυθμό και εικόνα,και καλύπτει σκέψεις που κατά καιρούς κάνουμε!Διακρίνω καλλιτεχνική φλέβα;;Προηγούμενα ποστ-να μην τα αδικήσω!- δεν έχω καταφέρει να διαβάσω ακόμα λόγω χρόνου,αλλά το συγκεκριμένο είναι πολύ καλογραμμένο!Το΄χεις!!!
Υ.Γ.Άσχετο,και μην το πάρεις άσχημα,αλλά η πρώτη στροφή στυλιστικά στην αρχή μου θύμισε ένα απόσπασμα από το "Μαχαίρι" του Καββαδία("Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι...").
Χαιρετώ!
Ψιτ, το κουτί είναι κουτί και θα παραμείνει έτσι. Καλύτερα κλείστο και πήγαινε μια βόλτα. Θα πιω ένα ρακάκι και για σένα φίλε. Βρίσκομαι Τήνο και σε λίγες μέρες επιστρέφω στο αλλο νησί οπότε θα το μιλήσουμε.
Γειά σου, Ζωή και σ' ευχαριστώ. Από επιρροές, όπως αυτήν που εντώπισες στο ύφος, άλλο τίποτα...και βέβαια δεν το παίρνω άσχημα το σχόλιο σου.
Ωχ, καλώς τα παιδιά...Sunday, πως πάει; Ελπίζω οι διακοπές σου να είναι μια χαρά. Αν και πρέπει να 'ναι, αφού υπάρχει κατανάλωση ρακής. Γεια μας ρε φίλος!!! Εγώ βέβαια δεν θα πιω ρακάκι, θα πιω καμμιά Guiness ;)
Όσο για το κουτί, έχει ψιλοκλείσει...έχω μπει και εγώ σε φάση καλοκαιρινών διακοπών!
Γειά μας και πάλι!
Το ξαναμιλάμε!
Έτσι μπράβο ρε αγορίνα. Άντε και να τα πούμε κι από κοντά, έτσι;;; :D
Κατάλαβες;; Άλλοι κάνουν μπάνια και άλλοι ψήνονται. Τςτςτςτς.
Καλή συνέχεια!!
:))
Δημοσίευση σχολίου