Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007

Συνήθης διαδικασία

Έρευνα, ποίηση και μουσική
Φιλοσοφία, λογική και μαθηματικά
Κίνηση και χορός, σε μια ανάκατη σειρά
- και όλα αυτά μπορεί να 'ναι διαφορετικά,
δεν έχει μεγάλη σημασία -

...και λίγο απ' τις περίεργες
τις ακατανόητες,
τις δύσκολες,
τις ανθρώπινες,
τις κοντινές τις σχέσεις,
που σαν τις θυγατέρες μιας μούσας και ενός κατώτερου θεού
τον κάνουν σαν τον Οδυσσέα να βλαστημά και να πονά,
δεμένο οικειοθελώς επάνω σε κατάρτι,
σκεπτόμενος πως θα' πρεπε στην Τροία να' χε πέσει.

Τουλάχιστον εκεί...
θα' χε τελειώσει ηρωϊκά, σφαγμένος μέσα σε μάχη,
και όχι χαμένος σε κάποιον εντέχνως πλασμένο, ανήσυχο ωκεανό,
περίγελος στα μάτια,  θύμα της βούλησης κάποιων Ναϊάδων.

Μα ενώ ο οδυρμός, για τον φαινόμενο τον πόνο,
σκεπάζει την σιωπή, όπως η θάλασσα κάποια ακτή σε πλημμυρίδα,
ξάφνου, ξυπνά ξανά, λυτρωτικά,
τ' όνειρο του δρόμου,  του δύσκολου, του μακρυνού.

Και η ακτή που πλέον μπορεί να ονομαστεί,
- Ιθάκη θαρρώ πως της αρμόζει να την λένε -
με απλότητα αναδύεται, καθάρια και οικεία,
μεσ' στου κρανίου του την ιερή εστία...

Και του ζεσταίνεται η καρδιά
και τα μελίγγια του φουσκώνουν
με μια διαίσθηση γλυκιά να του αλλάζει τον σκοπό,
τον βασανιστικό, να τον ημερεύει.

Με ένα μειδίαμα στα ταλαιπωρημένα απ' τον θρήνο χείλη,
λύνεται αργά, σχεδόν κατανυκτικά και ξεκολλάει από το κατάρτι
- πραγματική αποκαθήλωση του φόβου -
και τα κομμάτια της Ιθάκης του σκορπίζει μακρυά
και αρματωμένος πια ξεκινά να τα ξαναμαζέψει,
ξέροντας πως αν καποια στιγμή τα χάσει, τυφλωθεί,
θα ανέβει πάλι μόνος του και θα δεθεί επάνω στο κατάρτι.

Άχθος αρούρης και βαρύς...
Άνθρωπος πλασμένος τελικά, για μία ύβρη
με τιμωρία ειδική την δημιουργία,
την μοναξιά,
τ' ατέλειωτο ταξίδι.

5 σχόλια:

Shipwrecked Frontier Pioneer είπε...

Καλώς μας ήρθες από τις διακοπές.

Πολύ μου αρεσε το σημερινο. Η γραφή σου εξελίσεται και βελτιώνεται συνεχως. Keep up.

α)Καμία αντίρρηση οτι αν είχε πέσει στην Τροία θα ήταν ήρωας, αλλά αυτοί που συνεχίζουν είναι ακόμα μεγαλύτεροι ήρωες, καθώς έχουν πλέον να αντιμετωπίσουν πολύ πιο δύσκολα προβλήματα, όπως αυτές τις "συνήθεις διαδικασίες". Τι λες;

β)Την Ιθάκη τη βρίσκουμε για να σκορπίσουμε τα κομμάτια της και να τα ξαναβρούμε... Ωραίο. Αλλά γιατί το πολεμάς; Αυτό δεν είναι όλο το νόημα; Να θέτεις στόχους, να τους επιτυγχάνεις και μετά να ξαναθέτεις μεγαλύτερους στόχους.

γ)Διαφωνώ με το οτι η "δημιουργία" μας ειναι τιμωρία. Οπως λεει και ο φιλος μου ο Dawkins: "θα πεθάνουμε και αυτό μας κάνει τυχερούς. Οι περισσότεροι άνθρωποι δε θα πεθάνουν ποτέ, γιατί δεν πρόκειται να γεννηθούν ποτέ.[...] Το σύνολο των δυνατών ανθρώπων που επιτρέπει το DNA μας είναι πολύ μεγαλύτερο από τους υπαρκτούς ανθρώπους. Παρά τις απίστευτες πιθανότητες, είμαστε εγώ και εσύ που βρισκόμαστε εδώ." Έχουμε κερδίσει ένα κοσμικό λαχείο που υπάρχουμε και είναι κρίμα να το θεωρούμε βάρος.

Ισως αισθάνεσαι βάρος στη γη επειδή θεωρείς πως θα έπρεπε να εκληρώνεις κάποιον [απόλυτο, αντικειμενικό] σκοπό. Γνώμη μου είναι ότι το σκοπό του ο καθένας τον καθορίζει μόνος του (custom-made model).

sunday είπε...

Aγαπητέ αφηρημένε, έμεινα κάγκελο με αυτό που διάβασα. Χίλα συγχαρητήρια. Καιρό είχα να διαβάσω κάτι τόσο καλό σε blog. Και τώρα που τελείωσα με το γλείψιμο προχωρώ στο παρασύνθημα. :P
Η Ιθάκη δεν είναι μία. Ούτε καν η Τροία. Είναι πολλές και διαφορετικές σε "μέγεθος". Σε μικρά και σε μεγάλα πράγματα τις συναντάς σχεδόν καθημερινά. Μην τις μυθοποιείς, απλά να τις σέβεσαι. Γιατί σε βοηθάνε στο ταξίδι.
Και οι ύβρεις καλές είναι. Η αντίδραση κατά καιρούς είναι απαραίτητη κι ας φέρνει μπελάδες.

Υ.Γ. Για τον άλλο τον αλήτη, που δεν αφήνει ποτέ το Dawkins απ' έξω, τι να πω... :P

Shipwrecked Frontier Pioneer είπε...

Αγαπητέ sunday, στην περιπτωση που διαφωνειτε ειτε με εμενα ειτε με τον Dawkins, μπορειτε να παραθεσετε τις αποψεις σας και να τις συζητησουμε. Παρακαλω, οχι προσωπικες επιθεσεις και αστηριχτοι χαρακτηρισμοί.
:PPPPPPPPPPPPPPPPP

Κατα τ'αλλα, εχεις απολυτο δικιο για το πληθος και μεγεθος Ιθάκεων και Τροίων (εσκισα με τους πληθυντικους).

ΥΓ. Ποσα συγχαρητηρια; (ενταξει, τωρα ειμαι αλητης :D )

sunday είπε...

Οι συζητήσεις αγαπητέ ναυαγοτσακισμένε(:P) σχeτικά με τον Dawkins και τις θεωρείες του, αν και δεν έχω διαβάσει, έχουν γίνει και θα ξαναγίνουν σε πιο σχετικό θέμα. Αν δεν καταλάβατε, σας επισημαίνω για ακόμα μια φορά την ανάγκη δημιουργίας δικού σας blog. :PPP

Υ.Γ. Χίλια :P

abstract type of human είπε...

Αγαπητοί Καραβοτσακισμένε και Sunday, καλώς σας βρήκα.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και κυρίως για τον χρόνο που διαθέσατε να σχολιάσετε και να θέσετε επί τάπητος τις σκέψεις σας.
Συμφωνώ μαζί σας πως δεν υπάρχει μόνο μια Τροία και μόνο μια Ιθάκη. Δεν σας κρύβω άλλωστε πως στην αρχική μορφή αυτού του κειμένου είχα χρησιμοποιήσει τον πληθυντικό Ιθάκες αντί για κομμάτια της Ιθάκης, όπως επίσης έκανα λόγο για κάποια Τροία, και όχι για ΤΗΝ Τροία. Παρ΄'ολα αυτά χρησιμοποίησα τον ενικό για να γίνω ίσως λίγο πιο αφαιρετικός :)Τροία(ες) και Ιθάκη(ες) λοιπόν...Γιατί άραγε πήγε ο Οδυσσέας στην Τροία να συμπολεμήσει με τους υπόλοιπους Δαναούς
και γιατί αν έπεφτε εκεί θα τελείωνε ηρωϊκά, θα γινόταν ήρωας; Άραγε τι σημαίνει ήρωας; Αντιθέτως, δεν έπεσε εκεί και οι Δαναοί νίκησαν με δικό του τέχνασμα. Έτσι, έφυγε και πάλεψε για να φτάσει στην Ιθάκη του, μέσω "κοινών διαδικασιών". Λέτε πως αν δεν είχαμε την Οδύσσεια ως έργο, να γνωρίζαμε για τις προσωπικές του περιπέτειες; Θα ήταν απλώς ένας από τους ήρωες της Ιλιάδας - χωρίς βέβαια να έχει πέσει στην μάχη, ή μήπως όχι; Θα ήθελα να παρατηρήσω επίσης πως χωρίς κάποια Τροία δεν έχουμε και το νόστημο ήμαρ, το ταξίδι όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Sunday.
Το γεγόνος ότι τελικά φθάνει στην Ιθάκη δεν νομίζω πως τον κάνει μεγαλύτερο ήρωα. Θα προτιμούσα να τον αποκαλέσω απλώς ελεύθερο άνθρωπο. Άνθρωπο που ξεπερνάει τα όρια μιας παγιωμένης κατάστασης με την ύβρη του και παλεύει να φτάσει στην Ιθάκη του, να δημιουργήσει το ταξίδι του. Άλλωστε, Καραβοτσακισμένε, μπορεί να έχουμε κερδίσει το "κοσμικό λαχείο" (εύστοχος χαρακτηρισμός) αλλά σχεδόν πάντοτε αισθανόμαστε το βάρος κάποιας παγιωμένης κατάστασης, κάποιας παράδοσης, κάποιου συστήματος εντέλει στο οποίο ανήκουμε, ενίοτε και μη οικειοθελώς.

Επίσης Καραβοτσακισμένε είσαι ελεύθερος να αναφέρεσαι στον αγαπημένο σου Dawkins. Παράλληλα, όμως, συμφωνώ με την παρότρυνση του Sunday, περι δημιουτγίας προσωπικού σου ιστολογίου. :)