Είπαν πως: "θρηνώ σαν τον κατάδικο, πάνω απ' την στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο" (βλ. Τρύπες)
...μα ο δικός μου ο παράδεισος είναι ευαίσθητος...
σαν ένα καλοβρασμένο μπρόκολλο...
σκέψου τι θα γίνει αν προσπαθήσεις να βγάλεις την στάχτη πάνω από ένα καλοβρασμένο μπρόκολλο...
Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007
ευαισθησίες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Μήπως ο παράδεισος δεν είναι τόσο ευαίσθητος όσο νομίζεις, απλά η στάχτη είναι συσσωρευμένη; Για ξεκίνα το ξεσκόνισμα...
Αγαπητέ, Shipwrecked Frontier Pioneer, καλώς ήλθατε.
Καλή οπτική γωνία, πράγματι.
Βέβαια αν υπάρχει πολύ σκόνη συσσωρευμένη, ένα απλό ξεσκόνισμα δεν είναι και η καλύτερη λύση. Ίσως να ενδείκνειται "vaccum cleaner 1200w και πάνω" για την περίσταση. Ή απλώς δεν πάω σε άλλο παράδεισο, πιο καθαρό;...
Α και κάτι ακόμα, το οποίο με βοήθησε το σχόλιο σου να παρατηρήσω. Άλλη φορά θα τρώω πρώτα και μετά θα γράφω...γιατί μάλλον είμαι ευαίσθητος όντας πεινασμένος...:P
Ρούφα τη σκόνη αλλά μη φας το μπρόκολο. Θα πεθάνεις στο κλάσιμο. Ευαισθητούλι. Ρε, να μη σε βρίσω, σταμάτα να σκέφτεσαι φαγωμένος. Εκτός αν είναι για γλυκά. :D
:)...η σκούπα Philips ρουφάει την σκόνη από μακρυά και αθόρυβα...
Τέλος...σκούπα δεν γίνομαι...
Και δεν σκέφτομαι τα γλυκά όντας φαγωμένος, γιατί τα γλυκά σε κάνουν νωθρό και σου δίνουν μια ψευδαίσθηση χαράς...
Να'χα ένα εκμέκ τώρα...:P
Μου αρέσει τα μάλα αυτός ο σουρεαλισμός του μπρόκολου!!!
Βέβαια ο παραληλισμός σου δεν αφήνει περιθώρια λύτρωσης από τη στάχτη, γιαυτό μήπως να άλλαζε τον "παράδεισό σου" σε κάτι που τουλάχιστον έχει και λίγη πέτσα βλ. ροδάκινο?
Σουρεαλισμός του μπρόκολλου...ή του μπρο-κόλλου...:P
Όσο για τα περιθώρια της λύτρωσης, ο καθένας έχει να ανέβει τον δικό του Γολγοθά ή να κατέβει ως την Άβυσσο.
Ωστόσο, ποιός ξέρει κατά πόσο η επιλογή μεταξύ αυτών των μονοπατιών (ή "λαχανικών/φρούτων") είναι ολικώς ή μερικώς προσωπική υπόθεση του ατόμου;
Καλό θα ήταν να μην είναι απόλυτα μοναχική πάντως!!! Καλό το ταξίδι μόνος αλλά έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον με παρέα...
Mithradir, συμφωνώ...
Απλώς ήθελα να τονίσω τα κομβικά σημεία της πορείας του ατόμου, που κατά την άποψή μου πρέπει να είναι σημεία απόλυτης σιωπής, ώστε να ακουστεί όσο πιο δυνατά γίνεται ο λόγος εκ των έσω...Και κομβικά σημεία μπορεί να είναι η πάσα στιγμή...θέλει πολύ καλή ισορροπία μάλλον...
Ούτως ή άλλως ζούμε μαζί, αλλά "πεθαίνουμε" μόνοι μας...
Δημοσίευση σχολίου